هنگام عروسی محمدرضا شاه پهلوی و زن مصری اش فوزیه در سال 1317 خورشیدی چون مقرر بود میهمانان مصری و همراهان عروس به وسیلۀ راه آهن جنوب به تهران وارد شوند از طرف دربار و شهربانی دستور اکید صادر شده بود که دیوارهای تمام دهات طول راه و خانه های دهقانی مجاور خط آهن را سفید کنند.

در یکی از دهات چون گچ در دسترس نبود بخشدار دستور می دهد که با کشک و ماست که در آن ده فراوان بوده دیوارها را موقتاً سفید نمایند، و به این منظور با پولی که از کدخدای ده می گیرند و با خرید مقدار زیادی ماست کلیۀ دیوارها را ماست مالی کردند.
قدمت ریشۀ تاریخی این اصطلاح ( ماست مالی) ازشصت سال نمی گذرد، و ماجرای این ماست مالی مدت ها موضوع اصلی شوخی های محافل و مجالس بود . حکیم ارد بزرگ می گوید : (فرمانروایان تنها پاسخگوی زمان حال خویش نیستند آنها به گذشتگان و آیندگان نیز پاسخگویند) .
به یقین الان همه خوانندگان این حکایت در ذهنشان این سئول نقش می بندد که محمدرضا پهلوی و پدرش رضا شاه که در آن زمان زنده بود در بهبه جنگ جهانی دوم و آن همه خطر که ایران را تهدید می کرد چون سه سال بعد از تاریخ این ازدواج ، نیروهای متفقین به ایران حمله نمودند چطور ذهنشان درگیر این حاشیه های خنده آور بوده است کاش در پی تجهیز قشون و سرباز بودند به جای رنگ و لعاب ...

از یک گروه از دانش اموز خواستد اسامی عجایب هفتگانه را بنویسند...

علی رغم اختلاف نظر ها، اکثرا اینها را جزو عجایب هفت گانه نام بردند:

اهرام مصر

تاج محل

 دره بزرگ (به نام گراند کانیون در امریکا(

کانال پاناما

کلیسای پطرس مقدس

دیوار بزرگ چین

آبشار نیاگارا


 

آموزگار هنگام جمع کردن نوشته های دانش آموزان، متوجه شد که یکی از آنها هنوز کارش را تمام نکرده است.

از دخترک پرسید که آیا مشکلی دارد...

من یک معلم پیانو هستم . این داستان را هم به خواسته ی چند تا از دوستانم بازگو میکنم ، چراکه هنوز هم از به یاد آوری آن یک حس نا گفتنی به من دست می دهد و تمام تنم می لرزد. سالها پیش من شاگردان زیادی داشتم که به آنها پیانو یاد  می دادم خوب طبیعی بود که یکی از آنها با استعداد بود و یکی استعداد کمتری داشت ، روزی من یک شاگرد را پذیرفتم به نام ” جک ” … جک پسری ۱۴ یا ۱۵ ساله بود و به همراه مادرش زندگی می کرد . انگیزه ی او از یادگیری پیانو هم این بود که روزی بتواند برای مادرش پیانو بنوازد و یک کار را بی عیب و نقص اجرا کند. من مادر جک را از نزدیک ندیده بودم فقط دیده بودم که جک را جلوی در پیاده می کرد و وقتی من را از پشت پنجره می دید با یک بوق و یک لبخند با من سلام و احوال پرسی می کرد. خلاصه من به جک پیانو درس می دادم اما او از بی استعداد ترین شاگرد من هم بی استعداد تر بود!!!

مثل یک درنای زیبا تا افق پرواز کن

         نغمه ای دیگر برای فصل سرما ساز کن

زندگی تکرارِ زخمِ کهنه دیروز نیست

         بالهای خسته ات را رو به فردا باز کن ...

 من خدایی دارم, که در این نزدیکیست 

نه در آن بالاها 

مهربان, خوب قشنگ

چهره اش نورانیست 

گاهگاهی سخن میگوید, با دل کوچک من, ساده تر از سخن ساده من 

او مرا میفهمد 

او مرا میخواند 

باهيچكس

بر سر باورش نمى جنگم!

خداى هر كس

همان است كه

درون او با وی سخن مى گويد...

کوروش کبیر

امشب قـلم برای تـو یه قصه ی دیگه نوشت

قصه ی تنـهایـی دل مقصر هم که سرنوشت

ساده نمیشه ازتوگفت حرمت تو بی انتهاسـت

ببخشیداین جسارت و کـارغـریـب آشــنـاسـت

ما اشتباهی اومـدیــم تو شهر این غریبه ها

میـون ایـن غریبه ها شـدیـم اسـیـر غصه ها

چی بگم از کجا بگـم تـــکــرار هــــر روز دلـــه

دادمـیزنیم توی سکوت بی کـسـی خیلی مشکله

تـنـهـایی درد مشترک بــیــن تـمـوم آدمـاسـت

عاشـقـی و مـهـربونی فـقـط برای قصه هاست

قصه داره تموم میشـه مـثـل تـمـوم قـصـه هـا

امـا تـو مثـل آسـمـون عـاشـقـی و بـی انـتـهـا

حـرفام تـموم نشدولی قصه بـه آخـرش رسـیـد

آرزو مـیکنـم واسـت یـه عـالـمه یـاس سـپـید